Baszta Młyńska to najlepiej zachowany XIV – wieczny zabytek, który stanowi pozostałość po potężnych gotyckich murach obronnych otaczających średniowieczne Debrzno. Powstanie murów obronnych ściśle związane jest z otrzymaniem przez miasto w 1354 +r. praw miejskich. Za czasów krzyżackich była to wieża obronna, która znajdowała się obok jednej z trzech bram wjazdowych – Bramy Młyńskiej, stąd jej nazwa – Baszta Młyńska. Z uwagi na dogodne położenie Debrzno pełniło funkcję obronną i służyć miało umocnieniu południowej granicy państwa krzyżackiego. Miasto otoczono murami, wzniesionymi na wysokim cokole z głazów granitowych i cegły gotyckiej. Grubość murów dochodziła do 2 metrów i sięgała nawet do 8 metrów wysokości. Prawdopodobnie mury powstały w jednym okresie i nie były w późniejszym czasie podwyższane W murach znajdowały się trzy bramy: Główna, Młyńska, zwana też Złotowską i Rybacka. Cały ciąg murów zachodnich posiadał 11 baszt, ale zachowała się jedynie Baszta Młyńska, zwana również potocznie Wieżą Czarownic. Nazwa wzięła się stąd, że pomiędzy XV a XVII wiekiem w podobnych budowlach przetrzymywano skazańców, w tym kobiety posądzone o czary i kontakty z siłami nieczystymi. Według najsłynniejszego „podręcznika” dla łowców czarownic „Młot na czarownice”, czary uprawiają przede wszystkim niewiasty, które są do tego bardziej przystosowane. Potwierdzeniem tego ma być samo słowo „kobieta”, po łacinie femina, które dosłownie tłumaczone znaczy „mniej wiary”.
Do dnia dzisiejszego zachowały się obwarowania, które składają się z 5 części, będącymi odcinkami murów i 3 baszt o łącznej długości 192 m oraz Baszty Młyńskiej. W ostatnim czasie pozostałości murów i Baszy Młyńskiej poddane zostały renowacji w ramach pozyskanych środków pozabudżetowych. Zachowana została również topografia terenu ze skarpą oraz doliną rzeki Debrzynki, co stanowi dodatkowy walor obwarowań.
