Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci,niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
• plastyczne;
• fotograficzne;
• lutnicze;
• wzornictwa przemysłowego;
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
• muzyczne i słowno-muzyczne;
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
• audiowizualne (w tym filmowe).

UTWÓR

Dzieło jest przejawem działalności twórczej, jeśli jest nowe przynajmniej dla jego autora. Nie może ono zostać w całości zapożyczone z istniejącego zasobu dóbr intelektualnych. 

Wiele osób może stworzyć bardzo podobne przedmioty, które nie będą się nawzajem wyróżniać, dlatego ustawodawca wymaga od utworu dodatkowej przesłanki: indywidualnego charakteru. Przesłanki uznania przedmiotu za utwór muszą być spełnione łącznie.

Utwór jako przejaw działalności twórczej:

• Ocenie podlega przedmiot a nie czynności prowadzące do jego powstania, dlatego dowodzenie niepowtarzalnych, unikalnych właściwości procesu twórczego jest bezprzedmiotowe dla istnienia praw autorskich
• Niektóre procesy, choćby miały nietypowe właściwości, prowadzą do rezultatów odtwórczych albo niedających się wyodrębnić z otaczającej nas rzeczywistości 
• Utwór musi posiadać charakter kreatywny oraz zawierać w sobie niepowtarzalne, nieistniejące wcześniej cechy i wartości

 

INDYWIDUALNY CHARAKTER UTWORU

• Wymaganie indywidualnego charakteru ma eliminować z grona przedmiotów prawa autorskiego wytwory, które są banalne, szablonowe. Nie da się tej przesłanki ująć w sposób generalny. Dużo zależy od rodzaju utworów, do których ją odnosimy – nie każdy rezultat pracy człowieka jest utworem.
• Utwór nie może być rezultatem pracy rutynowej czy technicznej, lecz musi cechować się indywidualnym charakterem.
• Nie będzie stworzeniem utworu np. mechaniczne wytworzenie, w oparciu o ogólnie dostępną matrycę, powszechnie znanego wzoru biżuterii, zmiksowanie muzyki za pomocą programu komputerowego, dzieło proste wynikające z charakteru użytego materiału i danego typu prac.

 

ORYGINALNOŚĆ, TWÓRCZOŚĆ

Rodzaje utworów:

• Utwór pierwotny – oryginalny – powstały jako pierwszy
• Utwór inspirowany – nawiązujący do pierwotnego, ale na tyle oryginalny, że może zostać oceniony jako samodzielny utwór
• Utwór zależny – przeróbka, opracowanie
• Prawo nie określa granic, kiedy kończy się inspiracja a kiedy zaczyna plagiat
• Rysunki plastyczne – czy każdy rysunek jest utworem i podlega ochronie
  na to pytanie należy odpowiedzieć przecząco.
• Chronione prawem są jedynie te wytwory człowieka, które mają charakter indywidualnej twórczości. Pojęcie to nie jest ściśle zdefiniowane i doczekało się wielu złożonych interpretacji.
• Przyjmuje się, że indywidualna twórczość jest oryginalnym odzwierciedleniem pełnej wizji lub charakteru autora. Do takiego tworzenia nie jest wymagany określony poziom kunsztu, potencjał intelektualny czy dojrzałość.
• Z drugiej strony, cech twórczości nie mają takie wytwory, które powstały w wyniku pracy o charakterze „rzemieślniczym” – powtarzalne i będące jedynie efektem określonej sprawności.
• Z reguły odmawia się również ochrony wytworom, które powstały całkowicie lub w przeważającej mierze w wyniku przypadku, gdyż ciężko w takim wypadku uznać, że autor odcisnął na nich swoje indywidualne piętno.
• Prace plastyczne powstałe gdy dziecko próbuje wykonać proste polecenia, tematy wskazane przez nauczyciela, a efektem starań jest zestaw mniej lub bardziej udanych figur geometrycznych, nie spełniają definicji indywidualnej twórczości.
• Prace plastyczne, które powstały według ścisłych instrukcji nauczyciela lub polegały na wiernym kopiowaniu przedstawionego na lekcji wzorca również nie są utworem.

Wszelkie inne kategorie prac dziecka są jednak utworami autorskimi.

• Wykorzystanie utworu – prawa do rozpowszechniania, np. na stronie internetowej, w konkursach lub materiałach informacyjnych i promocyjnych. Działania takie mogą się odbywać wyłącznie po uprzednim udzieleniu zgody przez rodziców, której powinna towarzyszyć rodzicielska decyzja o sposobie podpisywania autorstwa pracy.
• Prawa autorskie do prac konkursowych – zdjęcie, slogan reklamowy, rysunek itd. Konkurs to przyrzeczenie publiczne, czyli sytuacja, w której organizator obiecuje nagrodę za najlepsze wykonanie określonego zadania konkursowego
• Samo przesłanie prac konkursowych nie oznacza, że organizator nabywa automatycznie prawa autorskie do tych prac czy nawet własność samych prac, czyli fotografii, zdjęć, tekstów itp.
• Organizator może nabyć zarówno własność nagrodzonych prac konkursowych (np. płytę dvd z nagranym filmem), jak i prawa autorskie do nagrodzonych prac (np. praw autorskich do filmu), wyłącznie jeżeli przewidział to w regulaminie konkursu. W takim przypadku do nabycia zarówno własności, jak i praw autorskich dochodzi z chwilą wydania lub wypłacenia nagrody.
• Regulamin musi określić zakres przeniesienia praw autorskich – przez wskazanie konkretnie pól eksploatacji
• Istnieje możliwość nabycia praw autorskich do prac nienagrodzonych w konkursie – oddzielne zapisy w regulaminie i ograniczone możliwości

 

PRAWA AUTORSKIE OSOBISTE I MAJĄTKOWE

• Autor zdjęcia zawsze będzie miał prawo do opatrywania go własnym nazwiskiem – jest to autorskie prawo osobiste nierozerwalnie związane z osobą twórcy.
• Jednocześnie może on zezwolić innej osobie na korzystanie z tego obrazu na przykład poprzez wykorzystanie go w materiałach reklamowych.
• Prawa majątkowe dotyczą prawa do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do uzyskania wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

 

RĘKODZIEŁO – PRAWA AUTORSKIE

• Plagiat – kradzież dóbr intelektualnych, przypisanie sobie autorstwa czyjejś pracy
• Niemożliwe jest informowanie o każdym, nawet najmniejszym zapożyczeniu – prowadziłoby to do absurdów np. przy tworzeniu popularnej biżuterii ręcznie robionej tzw. sutasz
• Dodatkowo z wielu zapożyczeń nie zdajemy sobie sprawy, a plagiat jest zamierzeniem celowym i świadomym przypisaniem sobie tytułu autora dzieła, z którego powstaniem nie mieliśmy nic wspólnego, a z którego treścią wcześniej się zapoznaliśmy.

 

WYKONYWANIE PRAC NA PODSTAWIE DOSTĘPNYCH TUTORIALI

• Ustalenie kto jest twórcą wzoru
• Wytworzenie przedmiotu według tutorialu, co do którego nie wiemy kto jest autorem i jego rozpowszechnienie stanowi o naruszeniu praw autorskich twórcy – wymagana zgoda twórcy projektu
• Należy dodatkowo odpowiedzieć na pytanie czy sam projekt jest na tyle twórczy by przyznać mu walory utworu.
• Może okazać się, że w niektórych sytuacjach nie tyle będzie chodzić o projekt, co po prostu o techniczne metody wykonywania rękodzieła i w takiej sytuacji, gdy nie mamy do czynienia z utworem, każdy wytwórca ma swobodę w sprzedaży swoich prac, ponieważ w ogóle nie traktowalibyśmy ich jako utwór.

 

INDYWIDUALNY CHARAKTER UTWORU

Nie są chronione prawem autorskim cechy, które wynikają z funkcji przedmiotów np.

• Opaska do włosów ma zazwyczaj jeden kształt, który nie jest utworem
• Makrama to sznurki zawieszone na kawałku drewna
• Stół to zazwyczaj blat i cztery nogi
• Ale jeśli mówimy o zdobieniach, czy przeplataniach, nietypowych, oryginalnych ozdobach, to już może być jakieś twórcze działanie, które może być chronione prawem autorskim.
  
  NARUSZENIE PRAW AUTORSKICH
• Prawo pozwala zrobienie sobie kolczyków czy makramy według czyjegoś wzoru, który gdzieś „podpatrzymy”, po to żeby się sprawdzić, powiesić u siebie w domu czy nosić samej, ale ich upublicznienie, rozpowszechnienie, umieszczenie w internecie wymaga zezwolenia autora
• Możemy inspirować się twórczością innych ale jeśli zmiany nie będą istotne, to będzie to
• Jeśli np. połączymy wiele elementów w jedną całość lub wykorzystamy tylko fragment, ale istotny to również może zostać uznane za plagiat
• Ale w razie sporu sadowego to na powodzie (autorze) spoczywa ciężar dowodu, musi on wykazać swe autorstwo względem utworu stanowiącego przedmiot sporu.

Ochrona – art. 1 ustawy

• 2¹. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.
• Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.
• Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Nie jest konieczne, by twórca utworu był pełnoletni czy pozostawał w pełni władz umysłowych.

 

AUTORSKIE PRAWA MAJĄTKOWE

Art.  17.  Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

• Prawo autorskie majątkowe ma określone ograniczenia, w tym czasowe i terytorialne. Z upływem pewnego okresu utwór przestaje być przedmiotem prawa wyłącznego. Przechodzi do tej części wspólnego dziedzictwa kulturalnego, z której każdy może korzystać. 
• Terytorialny charakter praw autorskich oznacza, że utwór nie korzysta z ochrony za pomocą jednego prawa o zasięgu globalnym. W poszczególnych państwach istnieją równoległe i niezależne od siebie prawa podmiotowe do dzieła.

 

PRZENIESIENIE AUTORSKICH PRAW MAJĄTKOWYCH

Art.  41. 

• Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. a) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. b) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

• Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej “licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.
• Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.
• Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia.

Obowiązkowa forma pisemna pod rygorem nieważności – art. 53 ustawy

 

DOZWOLONY UŻYTEK

Art.  23.  

1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

PRZYKŁADY DOZWOLONEGO UŻYTKU:

• Przykładem dozwolonego użytku jest tzw. Prawo cytatu – przy­ta­cza­nie w utwo­rach sta­no­wią­cych sa­mo­ist­ną ca­łość uryw­ki roz­po­wszech­nio­nych utwo­rów wy­łącz­nie w za­kre­sie uza­sad­nio­nym ce­la­mi cy­ta­tu, ta­ki­mi jak: wy­ja­śnia­nie, po­le­mi­ka, ana­li­za kry­tycz­na lub na­uko­wa, na­ucza­nie lub pra­wa­mi ga­tun­ku twór­czo­ści (art. 29 pr. Aut.). 
• Na po­trze­by pa­ro­dii, pa­sti­szu lub ka­ry­ka­tu­ry (art. 29¹ Aut.) Bądź włą­czyć utwór do in­ne­go utwo­ru w spo­sób nie­za­mie­rzo­ny (art. 29²pr.aut.; np. Je­śli w trak­cie wy­wia­du udzie­la­ne­go w miej­scu pu­blicz­nym w tle sły­chać utwór mu­zycz­ny emi­to­wa­ny z gło­śni­ków po­bli­skiej re­stau­ra­cji).
• Uży­cie utwo­ru w ce­lach dy­dak­tycz­nych i na­uko­wych przez uczel­nie, jed­nost­ki oświa­to­we i na­uko­we (art. 27 pr. Aut.).
• Co do za­sa­dy mo­że­my tak­że ko­rzy­stać z utwo­rów, co do któ­rych pra­wa ma­jąt­ko­we wy­ga­sły. Na­stę­pu­je to zwy­kle 70 lat po śmier­ci ich twór­cy.

 

CYTAT – TRZY WARUNKI

• Fragment autorskiej pracy, a nie ją zastępować
• Cytat musi służyć określonemu celowi – nauce, wyjaśnianiu, krytyce, recenzji, parodii nie tylko i wyłącznie w celu wzbogacenia swojego przekazu – wtedy cytat nie jest prawidłowo stosowany
• Oznaczenie cytowanego twórcy.

 

DOZWOLONY UŻYTEK W ZWIĄZKU Z WYKORZYSTYWANIEM ODBIORNIKÓW

• Nie w celu uzyskania zysku
  24.  Ust. 2. 
• Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

 

DOZWOLONY UŻYTEK UTWORÓW PODCZAS CEREMONII I UROCZYSTOŚCI – ART. 31

• Wolno korzystać z utworów podczas ceremonii religijnych oraz oficjalnych uroczystości organizowanych przez władze publiczne, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowej.
• Wolno nieodpłatnie publicznie wykonywać lub odtwarzać przy pomocy urządzeń lub nośników znajdujących się w tym samym miejscu co publiczność rozpowszechnione utwory podczas imprez szkolnych oraz akademickich, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowej i artyści wykonawcy oraz osoby odtwarzające utwory nie otrzymują wynagrodzenia.
• Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do korzystania z utworów podczas imprez reklamowych, promocyjnych i wyborczych.

 

OBOWIĄZKI W PRZYPADKU DOZWOLONEGO UŻYTKU

• 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 

WYKORZYSTANIE WIZERUNKU

• Ochrona jako dobro osobiste
• Ochrona na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych
• Zespół cech człowieka podlegających percepcji za pomocą zmysłu wzroku. Są one na tyle charakterystyczne, że pozwolą zidentyfikować konkretną osobę fizyczną. Tak rozumiany wizerunek trzeba odróżniać od jego nośnika. Tym ostatnim może być fotografia, rzeźba, rysunek czy malowidło. 
• Cała postać, nie tylko twarz
• Głos

 

USTAWA O PRAWIE AUTORSKIM I PRAWACH POKREWNYCH

• 81.  [zezwolenie na rozpowszechnianie wizerunku]
• Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

 

ZEZWOLENIE NA ROZPOWSZECHNIANIE

Zezwolenie polega na tym, że składając je, osoba uprawniona zgadza się na wykorzystanie jej wizerunku.

• To oświadczenie może mieć charakter jednostronnej czynności prawnej lub może być elementem umowy.
• Takiej zgody może udzielić samodzielnie podmiot, który posiada zdolność do czynności prawnych.
• Udzielenie jej przez osobę, która tej zdolności w ogóle nie posiada (np. Dziecko poniżej trzynastego roku życia), powoduje nieważność czynności prawnej (chodzi o tę czynność, której zgoda staje się elementem).
• Udzielenie zezwolenia przez osobę o ograniczonej zdolności do czynności prawnych wymaga do ważności czynności prawnej obejmującej zezwolenie zgody przedstawiciela ustawowego. 

 

ZAKRES ZEZWOLENIA

• Zgoda na rozpowszechnienie wizerunku musi zostać w odpowiedni sposób skonkretyzowana ponieważ dzięki temu można określić zakres upoważnienia przyznanego podmiotowi eksploatującemu wizerunek.
• przyjmuje się, że „[…] Wyrażający zgodę powinien obejmować swoją świadomością skonkretyzowane sposoby eksploatowania swojego wizerunku” (wyrok Sądu w Krakowie z 29.06.2018 r., i aca 1515/17, lex nr 2695028).
• Osoba przedstawiona powinna wiedzieć o miejscu, czasie, częstotliwości udostępniania podobizny
• W razie sporu z uprawnionym to korzystający z wizerunku będzie musiał udowodnić, że na konkretną formę eksploatacji podobizny uzyskał zezwolenie. 

 

FORMA ZGODY

• Przed wejściem do miejsca, w którym odbywa się publiczna impreza, może zostać przygotowana tablica informacyjna. Na niej można umieścić komunikat, że zdjęcia osób biorących udział w imprezie znajdą się w formie fotoreportażu w najbliższym wydaniu lokalnej gazety. Jeśli widząc tablicę informacyjną, ktoś decyduje się wziąć udział w imprezie, może to oznaczać wyrażenie zgody na rozpowszechnienie wizerunku. Oczywiście dużo zależy od okoliczności konkretnego przypadku.
• Jednakże samo wzięcie udziału w publicznej imprezie nie jest równoznaczne z upoważnieniem do opublikowania wizerunku.
• Pozowanie – zapłata za pozowanie jako dorozumiana zgoda

 

WIZERUNEK MIEŚCI SIĘ W POJĘCIU DANYCH OSOBOWYCH

• Przetwarzanie danych osobowych w celach zarobkowych i zawodowych jest objęte zakresem zastosowania RODO.
• Już samo utrwalenie wizerunku (a nie tylko jego rozpowszechnianie) jest – w świetle RODO– przetwarzaniem danych osobowych. Dlatego też z zasady wymaga ono uzyskania stosownej zgody, zezwolenia.
• Od powyższych reguł są wyjątki. RODO nie ma zastosowania „[…] Do przetwarzania danych osobowych przez osobę fizyczną w ramach działalności czysto osobistej lub domowej, czyli bez związku z działalnością zawodową lub handlową” (motyw 18 RODO).

Wyłączenie – art. 81 ust. 2

2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:

• 1)Osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
• 2)Osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

 

WIZERUNEK OSOBY POWSZECHNIE ZNANEJ

Tylko o ile w związku z wykonywaniem przez nią funkcji publicznych tj:

• Zawodowych
• Społecznych
• Politycznych
• Rozpowszechnianie dozwolone bez zgody wyłącznie gdy obie przesłanki spełnione łącznie
• Prywatność każdej osoby, również pełniącej określoną rolę w przestrzeni publicznej, zasługuje na poszanowanie

 

FUNKCJE PUBLICZNE OSÓB POWSZECHNIE ZNANYCH

• Realizują konkretne funkcje mające znaczenie dla pewnego szerszego kręgu osób (dla publiczności – w tym sensie można mówić, że są to określonego rodzaju funkcje publiczne)
• Wystarczy, aby dana osoba z racji pełnionych funkcji była znana osobom ze środowiska, w którym się obraca
• zwrot powinien być rozumiany szeroko, jako każda aktywność, która wymaga „wyjścia” ze sfery stricte prywatnej w celu np. Świadczenia usług na rzecz ludności, udziału w zawodach, konkursach, instytucjach religijnych, charytatywnych, w życiu artystycznym, gospodarczym czy nawet działalności przestępczej itd.

 

WIZERUNEK JAKO ELEMENT CAŁOŚCI

• Nie należy rozumieć jako przyzwolenia na dowolne rozpowszechnianie wizerunków osób biorących udział w zgromadzeniach czy imprezach
• Wizerunek (lub ich większa liczba) nie jest centralnym, najważniejszym elementem zgromadzenia czy krajobrazu. Jest on zupełnie nieistotnym składnikiem ustalenia większej całości, zarazem takim, którego w wielu przypadkach często nie dałoby się wyeliminować.
• Jeśli dana osoba jest tylko szczegółem na zdjęciu czy w utworze audiowizualnym, jej wizerunek może być rozpowszechniany niezależnie od tego, czy jest powszechnie znana.

 

KIEDY WIZERUNEK JAKO ELEMENT CAŁOŚCI

• Wizerunek jest nieistotną częścią całości, jeśli jego usunięcie jest bez wpływu na pozostałą zawartość np. Materiału prasowego, zwłaszcza słowną. Rezygnacja z zamieszczenia wizerunku nie obniża wartości informacyjnej całości, nie zmniejsza kręgu osób nią zainteresowanych, nie czyni niezrozumiałą, mniej atrakcyjną itd.
• Ilekroć z kolei usunięcie podobizny wpływa na obniżenie „cenności” (szeroko rozumianej) całości, to podobizna nie jest nieistotną częścią. Jest elementem znaczącym, bez niej bowiem zmienia się wymowa zdjęcia, materiału itd.

 

PUBLICZNY CHARAKTER MIEJSCA/ZDARZENIA

• Zgromadzenia czy imprezy (także wiece, gale, pokazy) muszą mieć charakter publiczny, ażeby zastosowanie wyjątku było możliwe. Jest tak pomimo tego, że słowo „publiczna” zostało użyte tylko w odniesieniu do imprezy. 
• Chodzi o wydarzenia, na który wstęp ma szeroko rozumiana publiczność, a więc najczęściej każda osoba, czasami przy spełnieniu pewnych standardowych wymagań (np. Zakup biletu). Oprócz marszów, manifestacji w rachubę wchodzą również takie miejsca, gdzie przebywać może duża liczba osób, jak plaże, kempingi, koncerty, parki miejskie itd.
• Jednakże prywatny, a nie publiczny charakter mają takie wydarzenia jak śluby, komunie, także gdy organizują je znane osoby. Odnosi się to do innych imprez zamkniętych, z góry adresowanych do pewnego dającego się oznaczyć kręgu podmiotów. Nie zmienia tego okoliczność, że w weselach czy innych prywatnych spotkaniach może brać udział bardzo duża liczba zaproszonych gości. Dotarcie na nie przez osoby postronne, wbrew woli organizatorów, nie upoważnia do rozpowszechnienia przez nich wizerunków. Jest przy tym bez znaczenia, czy stanowią one fragment większej całości, takiej jak impreza czy uroczystość.

 

WYKORZYSTYWANIE ZDJĘĆ Z INTERNETU

• Co do zasady nie może wykorzystywać zdjęć znalezionych w Internecie bez ograniczeń
• Fotografie i grafiki są utworami w rozumieniu przepisu art. 1 ustawy prawo autorskie bez względu na formę, tj. zarówno fotografii, jak i plik z zapisem grafiki
• nie każda fotografia stanowi przedmiot prawa autorskiego – np. nie stanowi utworu zdjęcie samochodu wystawionego na aukcję, natomiast będzie nim fotografia, która zawiera elementy artystyczne.

 

BEZPŁATNE WYKORZYSTYWANIE

• Już rozpowszechnionych zdjęć/grafik
• Tylko na własny użytek – osobisty
• Wykorzystanie zdjęć czy grafiki przez przedsiębiorcę w swoich materiałach reklamowych, newsletterze skierowanym do klientów, na własnej stronie internetowej działa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Takie czynności nie będą uznawane za osobisty użytek i z tego względu nie będą objęte wyjątkiem zezwalającym na nieodpłatne korzystanie z utworu.

 

DOZWOLONE UŻYCIE NA CELE DZIAŁALNOŚCI

• Zawarcie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych albo umowy o korzystanie z utworu (tzw. Umowa licencyjna)
• Albo skorzystanie ze zdjęcia udostępnianego darmowo (np. W ramach bezpłatnej licencji) – o ile warunki licencji umożliwiają korzystanie w celach handlowych/gospodarczych.
• Umowa musi zostać zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności i musi określać przede wszystkim możliwe pola eksploatacji oraz możliwość wprowadzania zmian i modyfikacji

 

DARMOWE BANKI ZDJĘĆ

• Przed użyciem jakiegokolwiek utworu znalezionego w sieci należy zapoznać się z licencją. Dostarcza ona informacji na temat tego, w jaki sposób możemy wykorzystać zdjęcie, o ile w ogóle możemy je wykorzystać. Darmowe banki bazują na różnych rodzajach licencji cc – creative commons
• W praktyce oznacza to, że jeżeli przedsiębiorca zamierza wykorzystać w swojej działalności zdjęcie udostępnione w ramach bezpłatnej licencji, musi zapoznać się z jej warunkami – sprawdzić, czy na pewno może użyć zdjęcia bez opłacania honorarium dla celów swojego przedsiębiorstwa.
• Zazwyczaj, nawet jeżeli grafika jest udostępniona bezpłatnie, konieczne będzie opatrzenie użytego utworu danymi jego autora, czasem wraz z odesłaniem do jego strony internetowej.

 

CREATICE COMMONS

• Obecnie jednym z najpopularniejszych systemów licencjonowania praw autorskich są tzw. Licencje creative commons. Największą zaletą licencji creative commons jest to, że pozwalają one zachować twórcom utworów ich prawa autorskie, a przy tym dzielić się swoją twórczością z innymi osobami. Utwory, które udostępniane są na licencjach creative commons mają „pewne prawa zastrzeżone”
• Najszersze w zakresie rodzaje licencji:
• Cc by– możemy używać zdjęć, ale musimy wskazać kto jest ich autorem
• Cc0– możemy swobodnie i bez konsekwencji korzystać z określonych materiałów bez konieczności uznawania ich autorstwa
• https://unsplash.com/
• https://picjumbo.com/
• https://pixabay.com/pl/
• Https://www.gratisography.com/

 

WYKORZYSTYWANIE UTWORÓW MUZYCZNYCH

Podobnie jak w przypadku zdjęć

• Każdy utwór objęty jest prawem autorskim. Oznacza to, że każda piosenka, podkład muzyczny lub inny utwór muzyczny został stworzony przez kogoś (posiada autora) i twórca ten posiada prawo do tego utworu
• Nie ma znaczenia czy przy utworze jest zapis o ochronie praw czy go nie ma, ponieważ nie istnieje obowiązek informowania.

Chyba, że

• Twórca utworu wyraźnie zaznaczy, że bezpłatnie udostępnia utwór i pozwala na rozpowszechnianie i wykorzystanie utworu przez innych.

Skorzystanie z cudzego utworu/piosenki/ podkładu muzycznego

• Konieczność uzyskania zgody autora
• Twórcy znanych utworów bardzo często stowarzyszeni są w organizacjach zajmujących się ochroną praw autorskich i drugim sposobem będzie kontakt z taką organizacją np. Zaiks. 
• Pozwolenie wiąże się zazwyczaj z obowiązkiem uiszczenia opłaty, która zależna jest przede wszystkim od rodzaju pola eksploatacji

 

UTWÓR ZALEŻNY

Art.  2.  [autorskie prawa zależne]

• Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.
• Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.
• Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w ciągu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.
• Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym utworem.
• Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.

 

REMIKS

• Formą opracowania utworu muzycznego (słowno-muzycznego) może być tzw. Remiks. Pojęcie to odnosi się na ogół do efektu przekształcenia warstwy dźwiękowej dzieła. Skutkiem dokonania remiksu jest możliwość zakwalifikowania utworu do innej niż pierwotna stylistyki muzycznej (np. Utwór jako dzieło z gatunku muzyki rockowej dzięki przeróbce można zakwalifikować do kategorii muzyki jazz).
• Dokonanie remiksu stanowi ingerencję w formę, a niekiedy również treść utworu. Jednak nie zawsze może być uznane za utwór.
• Nie dojdzie do powstania utworu przy użyciu różnego rodzaju programów komputerowych, które pozwalają w prosty sposób na modyfikację podkładu muzycznego bądź warstwy basowej dzieła. Tego typu zmiany nie wykraczają poza to, co mogłaby osiągnąć każda osoba korzystająca z aplikacji komputerowej pozwalającej na modyfikację dzieła muzycznego. 

 

COVER

• Od remiksu odróżnia się tzw. cover.
• Jeśli istota covera sprowadza się do zmiany sposobu zaprezentowania utworu (piosenkę wykonuje inny niż pierwotny artysta), nie mamy do czynienia z opracowaniem. Nie ulega bowiem zmianie warstwa słowna i muzyczna dzieła.
• Przyjmuje się również, że pewne techniczne zmiany w procesie wykonania utworu (zmiana rytmu z prostego na swingujący, transpozycja do innej tonacji itd.) Nie prowadzą do powstania dzieła zależnego (zob. A. Sewerynik, cover a prawo autorskie w praktyce, „rzeczpospolita” z 23.04.2017 r.).
• Jednakże istotna zmiana melodii przez twórcę covera, modyfikacja warstwy słownej dzieła (przetłumaczenie go na inny język) czy też „przerobienie utworu granego przez zespół rockowy na dwie wiolonczele i orkiestrę” stanowią formę opracowania – wymagana zgoda autora na ingerencję w utwór
• Nawet jeśli nasze opracowanie jest nad wyraz twórcze czy odkrywcze (powstaje nowy utwór który uzyskuje ochronę), ciągle pozostaje opracowaniem a rozporządzanie i korzystanie z niego zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego.

 

KONIECZNOŚĆ UZYSKANIA ZGODY

• Jest zasadą, że samo stworzenie opracowania i nabycie do niego praw podmiotowych nie wymaga niczyjej zgody
• Ustawodawca ogranicza natomiast swobodę wykonywania praw do opracowania, na które to pojęcie składają się dwie postaci realizacji praw podmiotowych, czyli rozporządzanie i korzystanie. Obie są uzależnione od zgody twórcy utworu pierwotnego (lub jego następcy prawnego).

 PUBLICZNE WYKONANIE CUDZEJ PIOSENKI

• Publiczne wykonanie cudzego utworu jest jedną z form eksploatacji należących do tzw. Monopolu twórczego – tylko twórca jest uprawniony do nieograniczonego korzystania z utworu
• Jeżeli utwór ma być wykonywany publicznie na koncercie przez innego wykonawcę, to konieczne jest uprzednie uzyskanie na to zgody autorów utworów, które mają być wykonywane.
• Publiczne wykonanie jednej piosenki może oznaczać eksploatację praw autorskich do kilku utworów – np. Jeżeli wykonujemy poezję śpiewaną – trzeba otrzymać licencję na eksploatację utworu literackiego (wiersza), kompozycji muzycznej a czasem także samej aranżacji.
• Nagranie coveru na płytę, wprowadzenie do obrotu takiej płyty, udostępnienie nagrania za pośrednictwem internetu itp. To kolejne pola eksploatacji i na wykorzystanie utworu w każdy z tych sposobów konieczna jest licencja dotycząca tego właśnie pola eksploatacji
• Jeżeli wokalista śpiewa piosenkę do odtwarzanego z nośnika utworu instrumentalnego innego artysty, wówczas należy dodatkowo postarać się o licencję na prawa do artystycznego wykonania utworu muzycznego
• Do obowiązków coverującego należy opłacenie stosownej licencji w organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi – w Polsce taką organizacją jest m.in. ZAiKS

 

NARUSZENIE PRAW DO UTWORU NA YouTube

• Umieszczając utwór na YouTube, ko­niecz­nie pa­mię­taj­my o tym, że por­tal po­sia­da sys­tem con­tent id, któ­ry au­to­ma­tycz­nie prze­sy­ła zwe­ry­fi­ko­wa­nym wła­ści­cie­lom praw au­tor­skich in­for­ma­cję o no­wych po­dob­nych fil­mach.
• Wła­ści­cie­le mo­gą sa­mi ła­two zwe­ry­fi­ko­wać, czy ich zda­niem treść zi­den­ty­fi­ko­wa­na przez al­go­rytm ja­ko po­dob­na na­ru­sza ich pra­wa i zgło­sić to do ad­mi­ni­stra­to­ra. W kon­se­kwen­cji nasz film mo­że zo­stać tym­cza­so­wo za­blo­ko­wa­ny, a upraw­nio­ny mo­że zgło­sić się do nas z okre­ślo­ny­mi rosz­cze­nia­mi, tak­że fi­nan­so­wy­mi.

 

BEZPŁATNE KORZYSTANIE Z MUZYKI

• Niektórzy twórcy udostępniają nieodpłatnie swoje utwory – musi być to wyraźnie zaznaczone, że autor zezwala na wykorzystywanie utworów komercyjnie – tzw. Muzyka bez praw autorskich
• Bank muzyki – np. Front music – oferuje muzykę, którą można legalnie wykorzystać w produkcji – w filmie, reklamie czy prezentacji, również tych komercyjnych. Prawo do wykorzystania muzyki nabywa się jednak poprzez jednorazowe wykupienie licencji na czas nieokreślony bez późniejszych dodatkowych opłat – licencja standard 39 złotych bezterminowo- https://www.jamendo.com/?language=pl
• Uwaga! Nie wa­run­ku­je do­zwo­lo­ne­go użyt­ku sa­mo po­da­nie in­for­ma­cji o au­to­rze mu­zy­ki w opi­sie fil­mu/prezentacji, czy też wska­za­nie wprost, że nie po­sia­da­my praw do da­ne­go utwo­ru.
• Nie ma rów­nież wy­jąt­ku dla dzieł, z któ­rych nie czer­pie­my zy­sku – tak­że dla wy­ko­rzy­sta­nia chro­nio­nych utwo­rów w ra­mach dzia­łal­no­ści fun­da­cji czy in­nych or­ga­ni­za­cji no­n-pro­fit.

 

PUBLICZNE SŁUCHANIE RADIA/PŁYT CD/MUZYKI Z INTERNETU

Art.  24.  Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

• Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory nadawane przez inną organizację radiową lub telewizyjną drogą satelitarną albo naziemną, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajdujących się w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmujących do 50 gospodarstw domowych.
• Reemitowanie – nieodpłatnie – wspólne zbiorcze instalacje antenowe np. w blokach

 

WYKORZYSTANIE ODBIORNIKÓW – DOZWOLONY UŻYTEK

• 24 ust. 2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.
• W rachubę wchodzi odbiór programu nadawanego za pomocą różnych technologii, w tym także za pośrednictwem Internetu – np. Radio internetowe.
• Nie chodzi tylko o taki sprzęt, którego głównym przeznaczeniem jest odbieranie nadawanych programów. Mogą to być także urządzenia, których główne przeznaczenie jest inne, niemniej jednak umożliwiają odbiór audycji (np. smartfon). 

 

YOUTUBE, SPOTIFY I INNE

• Odtwarzanie muzyki z kanałów takich jak: spotify czy YouTube w celach komercyjnych jest zabronione (licencje noncommercial use only)
• „ zgodnie z naszymi warunkami serwis spotify jest przeznaczony wyłącznie do użytku osobistego, a nie do celów komercyjnych.

Oznacza to, że zabronione jest odtwarzanie muzyki ze spotify w miejscach publicznych, świadczących usługi biznesowe, takich jak puby, restauracje, szkoły, sklepy, salony, szkoły tańca, stacje radiowe itd.”

• ZAiKS stwierdza, że „„wykorzystanie muzyki wprost z Internetu jest naruszeniem praw autorskich i pokrewnych. Podobnie, „odbiór” z komputera (utworów, artystycznych wykonań, fonogramów) w takich miejscach, gdzie przebywają klienci (restauracji, pubie, sklepie, hotelu itp.), nie korzysta z ustawowego zwolnienia, a jest objęte licencjonowaniem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi”.

 

MIEJSCE OGÓLNODOSTĘPNE A DOZWOLONY UŻYTEK

• Miejsce jest ogólnie dostępne, jeżeli stwarza możliwość zapoznania się z nadawanym utworem nieoznaczonemu, otwartemu kręgowi osób
• Nie chodzi tylko o takie miejsca, które mogą w danym momencie pomieścić bardzo dużą liczbę osób. W rachubę wchodzą również takie, które posiadają często niewielkie powierzchnie (np. Windy w galeriach handlowych). Jako miejsca ogólnie dostępne należy traktować nie tylko nieruchomości i ich części, ale także niektóre rzeczy ruchome (np. Środki transportu, takie jak autobusy, samoloty, statki morskie itp.). 
• Miejscem ogólnie dostępnym jest również pokój hotelowy

 

KORZYŚĆ MAJĄTKOWA W ZWIĄZKU Z ODTWARZANIEM UTWORU

• Odbiór w miejscu ogólnie (publicznie) dostępnym jest dozwolony, jeśli nie przysparza osobie odtwarzającej program korzyści majątkowych. To ostatnie pojęcie obejmuje zarówno korzyści w pieniądzu, jak i przychody innej natury.
• Należy odpowiedzieć na następujące pytanie: czy korzyści majątkowe danej osoby zwiększają się dzięki temu, że następuje odbiór nadawanego programu? Jeśli odpowiedź na to pytanie jest pozytywna, następuje wkroczenie w sferę majątkowych praw autorskich. 
• Związek odtwarzania utworu z korzyścią majątkową w przypadkach takich jak prowadzenie gastronomii czy siłowni na ogół się przyjmuje, że odbiór jest źródłem tego typu korzyści
• Natomiast odmiennie trzeba oceniać problem usług świadczonych przez fryzjerów, kosmetologów, lekarzy lub prawników. Nawet jeśli w miejscu świadczenia podobnych usług jest odbierany program radiowy czy telewizyjny, czynnikiem decydującym o skorzystaniu z nich jest kryterium jakości
• Umilenie komuś czasu nie jest korzyścią majątkową
• Pomiędzy korzyścią majątkową a odbiorem programu, których dotyczy przepis, musi istnieć relacja przyczynowo-skutkowa, aby dozwolony użytek był wykluczony
• Przykład: można sądzić, że zapewnienie klientom pubu możliwości obejrzenia transmitowanego meczu piłki nożnej przysparza właścicielowi pubu korzyści. Ten wniosek będzie uzasadniony, nawet jeśli nie jest pobierana odrębna opłata za wstęp. Gdyby odbiornik był wyłączony, prawdopodobnie przyszłoby mniej osób, przez co dochody ze sprzedaży posiłków czy napojów zmniejszyłyby się. W tym przypadku pomiędzy odbiorem programów a korzyściami z prowadzonej działalności jest ścisła zależność. Korzyści zwiększają się wraz zapewnieniem klienteli możliwości zapoznania się z nadawanym programem.
• Inaczej jest przykładowo, gdy klient warsztatu samochodowego zleca mu przegląd auta. Nawet jeśli w poczekalni jest włączony odbiornik radiowy, co niewątpliwie uprzyjemnia oczekiwanie na zakończenie przeglądu, dozwolony użytek nie jest wykluczony. Wybierając warsztat, klient nie kieruje się tym, czy będzie mógł posłuchać programu radiowego w poczekalni. 
• Przykład: „przedsiębiorca twierdził, że nie dochodzi do rozpowszechnienia muzyki w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, a dodatkowo nie czerpie on z tego żadnych korzyści finansowych ponieważ radio miało być przeznaczone wyłącznie dla personelu zakładu, o czym świadczyła wystawiona informacja o treści: „klienci korzystający z usług proszeni są o niesłuchanie radia. Muzyka tylko dla personelu!”.
• Dodatkowo właściciel rozdawał klientom zatyczki do uszu oraz zbierał od osób korzystających z jego usług oświadczenia o niesłuchaniu emitowanych audycji radiowych.
• Wszystko to pozwany przedstawił w sądzie wraz z zaświadczeniem o dochodach udowadniając w ten sposób, że nie doszło do niedozwolonego rozpowszechniania muzyki w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.”
• Przykład – pokój hotelowy
  wyrok sądu apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2017 r. Vi aca 682/16
• „nawet bowiem jeżeli strona pozwana nie pobiera opłat za udostępnianie odbiorników, który jest przekazywany przez dodatkowego pośrednika, któremu pozwani użyczyli odbiorników, to jednak zwykłe zasady doświadczenia życiowego wskazują, że możliwość odbioru (…) Wpływa na standard hotelu pozwanych a ten przekłada się na pośrednie korzyści wynajmu. Jeśli w hotelu znajdują się gniazdka umożliwiające odbiór telewizji w cenie pokoju i na życzenie gościa pozwani wstawiają do pokoju bez dodatkowych opłat odbiornik, to wpływa to niewątpliwie na poziom oceny wyposażenia pokoi w hotelu. Tworzy to domniemanie istnienia korzyści”.
• Wyrok sądu najwyższego z dnia 28 września 2005 r., i ck 164/05
  „sytuacje, w których odtwarzanie “niedramatycznych” utworów muzycznych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie łączyć się z korzyściami majątkowymi dla odtwarzającego, powstaną przede wszystkim wtedy, gdy klienci nie będą poddawani oddziaływaniu odbioru.
• Może tu chodzić przede wszystkim o małe powierzchnie handlowe, drobne zakłady usługowe, w których odtwarzanie służy zapełnieniu czasu personelowi. Odtwarzanie owych utworów na większych przestrzeniach handlowych, w których klient przebywa dłuższą chwilę, podlegają zakwalifikowaniu jako połączone z korzyściami majątkowymi. Na taką funkcję wskazuje zwłaszcza specjalne rozmieszczenie głośników do odbioru w salach obsługi klienta”.
• Zaiks, zpav, sawp, stoart – organizacje zbiorowego zarządzania
  zaiks to związek autorów i kompozytorów scenicznych;
• Zpav to związek producentów audio-video;
• Sawp to stowarzyszenie artystów i wykonawców utworów muzycznych i słowno-muzycznych
• Stoart to związek artystów wykonawców

 

Głównym celem stowarzyszeń jest ochrona praw autorskich oraz zarządzanie nimi w imieniu artystów. Stowarzyszenia reprezentują ich interesy udzielając zezwoleń innym użytkownikom (takim jak właściciele lokali na odtwarzanie ich utworów). W imieniu zrzeszonych artystów inkasują należne im wynagrodzenie. Aby móc swobodnie odtwarzać muzykę musimy, w zależności od sytuacji, uiścić opłaty niektórym albo każdemu z powyższych stowarzyszeń dlatego, że każdy związek zrzesza inne podmioty.

Cenniki dostępne na stronach internetowych

• W praktyce wymienione cztery związki są największe w Polsce i reprezentują znaczną część twórców, ale  są także artyści, którzy pobierają wynagrodzenie za odtwarzanie ich utworów bez pośrednictwa lub na podstawie oddzielnych licencji.
• Legalne odtwarzanie muzyki możliwe jest przez internetowe platformy, które gromadzą utwory bezpośrednio od twórców i udostępniają je (odpłatnie) w sieci z pominięciem krajowej ochrony ozz.
• sklepów internetowych z muzyką, korzystania z muzyki na podstawie licencji creative commons,

1. http://aprmedia.pl – odpłatny/testowy
2. https://8tracks.com/explore/restauranthttp – nieodpłatny
3. https://www.deezer.com/pl/album/7273953 – nieodpłatny
4. https://www.audioblocks.com/royalty-free-audio/cafe+restaurant+background+music – nieodpłatny
5. https://www.melodypods.com/royalty-free-in-store/background-music-for-cafes.html – nieodpłatny
6. https://www.akmmusic.co.uk/music-for-cafes-restaurants – odpłatny
7. https://www.soundtrackyourbrand.com– odpłatny
8. https://licensing.jamendo.com – odpłatny
9. http://www.moodmedia.pl/mood-mix/ – odpłatny

(https://ristorio.com/muzyka-dla-restauracji/)

 

LICENCJA

 

• Najprostszym sposobem jest zawarcie umowy licencyjnej z odpowiednią organizacją zbiorowego zarządu prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
• Na portalu internetowym stowarzyszenia, w zakładce „jak uzyskać licencję” można znaleźć wszystkie potrzebne informacje dotyczące typów oraz procedur zdobycia potrzebnych dokumentów.
• Różne rodzaje licencji
• Publiczne wykonanie i/lub odtwarzanie utworów
• Publiczne udostępnianie utworów itd.
• korzystanie z utworów „do tańca” podczas jednorazowych imprez tanecznych – dotyczy publicznego wykonania „na żywo” przez muzyków, zespoły muzyczne lub publicznego odtwarzania z nośników dźwięku i za pomocą urządzeń służących do odbioru programów radiowych utworów muzycznych i słowno-muzycznych stanowiących pierwszoplanową “muzykę do tańca” w trakcie wesel, zabaw sylwestrowych, studniówek i innych jednorazowych imprez tanecznych (dyskoteki, zabawy, dancingi, wieczorki taneczne itp.

 

ROSZCZENIA Z TYTUŁU NARUSZENIA PRAW MAJĄTKOWYCH AUTORSKICH
ART.  79.  [KATALOG ROSZCZEŃ]

• Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa:
• 1)zaniechania naruszania;
• 2)usunięcia skutków naruszenia;
• 3)naprawienia wyrządzonej szkody:
• A)na zasadach ogólnych albo
• B) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione – trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu;
• 4)wydania uzyskanych korzyści.

 

ROZPOWSZECHNIANIE UTWORU BEZ ZEZWOLENIA
ART.  116.  [ROZPOWSZECHNIANIE UTWORU BEZ POZWOLENIA]

• Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
• Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
• Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
• Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

 

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

• Nieuiszczenie należnych opłat powoduje złamanie przepisów m.in. Ustawy o prawie autorskim i na ich podstawie związki mogą wystąpić na drogę sądową celem dochodzenia swoich praw, czyli zapłaty zaległego abonamentu
• Koniecznym jest udowodnienie przez związki faktu, że muzyka była odtwarzana przez ten czas w lokalu, a właściciel czerpał z tego dodatkowe korzyści – istotnym jest bowiem, że opłaty mogą być pobierane tylko od właściciela takiej działalności, której odtwarzanie muzyki przynosi wymierne korzyści, np. Zwiększa liczbę klientów.
• Odpowiedzialność karna
  policja może w każdym momencie dokonać kontroli i sprawdzić, czy właściciel lokalu udostępnia muzykę legalnie. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek nieścisłości lub naruszeń w tym zakresie istnieje możliwość zastosowania art. 116 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

---

Artykuł przygotowany w ramach projektu „Pozarządowy survival- jak przetrwać (i się rozwijać) w pozarządowym świecie” – system wspierania 3 sektora w województwie pomorskim przez Pomorską Sieć COP , którego działania dofinansowane zostały  ze środków Samorządu Województwa Pomorskiego.